Sensuele technologie van Anouk Wipprecht, Olga Mink

Technologie is overal. We worden omringd door signalen. Maar we denken er amper over na dat technologie ons dagelijkse denken en handelen beheerst. Het idee dat deze onzichtbare signalen ons beïnvloeden is net zo reëel als het idee dat wij mensen alles onder controle hebben.

Met het thema "the power of things" gaat DEAF in op het filosofische idee dat de dingen op zichzelf een bepaalde kracht of (levens) energie hebben. Wetenschappers en kunstenaars onderzoeken op allerlei manieren het vraagstuk van dit onderscheid tussen leven en levenloos; in debatten, in workshops en op symposia. De expositie laat kunstwerken zien die vanuit dat idee gemaakt zijn.

In de wetenschap is het onderscheid tussen leven en levenloos een complex vraagstuk. De vraag wat materie doet is volgens veel hedendaagse filosofen net zo belangrijk als de vraag wat materie is. In bepaalde religies is het geloof in de kracht van de dingen al eeuwenlang aanwezig. Shinto het oude oer-geloof van de Japanner kent Kami, goden of geesten die zich in principe in elk voorwerp kunnen bevinden. Het bezield zijn van de dingen speelt in het hedendaagse Japan nog steeds een rol. Japanners zijn niet anders gewend dan zich te moeten onderwerpen aan natuurkrachten. De kunstenaars die op DEAF exposeren, combineren de intuïtie van de oude religies met hun vermogen om te observeren, analyseren en wetenschappelijk te experimenteren.

De Nederlandse ontwerpster Anouk Wipprecht - niet op de tentoonstelling aanwezig - onderzoekt of technologie ook sensueel kan zijn. Zij speelt met het idee dat lichaam en kleding verbonden zijn. Met behulp van technologie creëert ze nieuwe materialen met een hoog gehalte aan kunstmatige intelligentie. In haar werk is de technologie doorgedrongen tot in de stoffelijkheid van de materie.

voor Intimacy, een samenwerkingsproject met Studio Rosegaarde, ontwierp ze een jurk die transparanter wordt naarmate je dichterbij de draagster komt. Het model gehuld in glanzend doorzichtig plastic staat in een bijna dierlijke houding die tegelijkertijd afstandelijk en intiem is. Zo verleidt ze het publiek om dichterbij te komen. Het transparanter worden suggereert een vorm van intimiteit. Maar creëert het werk ook intimiteit of roept het juist het tegenovergestelde op? Gaat het niet eerder om het spanningsveld van verhullen en onthullen?

De draagbare technologie van Wipprecht roept vragen op over ons gedrag en houding ten opzichte van elkaar. Ze zoekt naar een 'hogere' verbinding tussen lichaam (leven) en kleding (levenloze). Door de kracht van de dingen voor zich te laten spreken en niet onszelf centraal te stellen, zouden wij onze kleding in de toekomst op een andere manier kunnen gaan dragen. Functioneler, slimmer en misschien daardoor nog mooier? Wipprecht probeert deze droom waar te maken. Tijdens het festival vertelt zij hier meer over in het debat Crafting the Future.

http://deaf.nl/program/modules/wearable-technology-debate-the-role-and-relevance-of-craft